ประวัติที่มาระบำนางกอย
เป็นระบำชุดหนึ่งที่อยู่ในละครเรื่อง“เงาะป่า”บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้า เจ้าอยู่หัว มีเนื้อเรื่องย่อว่า อเนาได้จัดขบวนขันหมากมาสู่ขอนางลำหับ บรรดาเพื่อนของลำหับก็มาช่วยกันจัดเตรียมงานมีสาวเงาะที่จะเข้ามาร่วมพิธีของฮเนากับนางลำหับ ท่านผู้หญิงแผ้ว สนิทวงศ์เสนี เป็นผู้คิดประดิษฐ์ท่ารำ
เพลงช้า
ยามชาย พระพายพัดมาระรวยสาวน้อยน้อยพลอยแต่งสวย จะไปช่วยงานวิวาห์นำดอกไม้เต็มฝ่ามือ บ้างทัดบ้างถือยื้อแย่งไปมากลิ่นของใครหอมฟุ้งขจร ขอดมเสียก่อนเถิดหล่อนจ๋าดมดอกกลาดดาษดา น่าเสียดายที่สุดใจเจ้าของดอกไม้ว่าอย่านะ ฉันไม่ละว่าใครใครมาลักชมดมดอกไม้ จะว่าให้ได้อับอายนางเงาะแก่จึงร้องไป ว่าอย่าให้มันมากมายขอเสียเถิดอย่าวุ่นวาย งามจะหายเหงื่อไคลย้อยเอยโอ้ เฮ เฮ เห่ เฮ เฮ
เพลงเร็ว
ช้าหน่อยแม่นางกอยเอย อย่าทำใจน้อยน่าตาบูดบึ้งยิ้มเสียให้แฉ่งอย่าแสร้งมึนตึง ช้าหน่อยแม่นางกอยเอยช้านิดแม่ชื่นจิตเอย อย่าใส่จริตกระตุ้งกระติ่งดอกไม้หอมกรุ่นฉุนหรือจะทิ้ง ช้านิดแม่ชื่นจิตเอยช้าอืดแม่นางอืดเอย ตามกันเป็นยืดยักไหล่ฟ้อนรำอย่าให้ช้านักจะเสียลำนำ ช้าอืดแม่นางอืดเอยช้าไว้แม่ชื่นใจเอย ระวังอกไหล่อย่าให้ปะทะจะเกิดรำคาญขี้คร้านเอะอะ ช้าไว้แม่ชื่นใจเอยถึงแล้วแม่แก้วตาเอย เหนื่อยพักหรือจ๋าเหงื่อตกซิกซิกหยุดพักเสียทียังมีบทอีก ถึงแล้วแม่แก้วตา
